De volgende ochtend
De volgende dag, terwijl ik Maya’s ontbijt aan het maken was, begon mijn telefoon weer te trillen. Jennifer. Toen Tom. Toen mijn moeder. Toen mijn vader. Ik negeerde ze.
Maya glimlachte toen ze het piepje van de magnetron hoorde. « Ik hoorde het! » zei ze trots.
Om 7:30 uur kwam er een bericht van mijn moeder: Er moet een bankfout zijn. De betaling van de school is opgeschort.
Ik antwoordde: Geen fout. Ik heb alle financiering ingetrokken.
De telefoontjes kwamen één voor één. De verwijten. Verhulde dreigementen. Totdat ik iets essentieels besefte: mijn dochter beschermen betekende accepteren om de schurk in hun verhaal te zijn.
De gevolgen volgden. Schoolwissel. Lidmaatschappen geannuleerd. Overprofielrekeningen. Hun imago is achteruitgegaan.
De wereld is niet gestopt met draaien.
Maya’s is zelfs verbeterd. Ze sprak meer. Meer gespeeld. Stak zijn hand op in de klas. Op een dag vertelde ze me dat een vriendin haar camera « cool, als een superkracht » vond.
Die vreugde heeft alles om hen heen uitgewist.
