Wat er nog over is
Ik heb het geld op andere manieren gebruikt. Ik heb een stichting opgericht om kinderen met gehoorverlies te helpen toegang te krijgen tot apparaten, therapieën en een schaamteloze jeugd. Bedankbrieven hebben verwijten vervangen.
Mijn familie overleefde zonder mij. Met meer bescheidenheid, minder zekerheid.
En wij dan? We zijn gegroeid.
Op een avond hing Maya een nieuwe tekening onder de koelkastmagneet: wij drieën, onder een felle zon. Ze voegde een kleine ster toe, precies waar haar apparaat zat.
Ik bleef lang naar deze tekening kijken.
Want familie is niet degenen die je vragen je te verstoppen.
Zij zijn degenen die ruimte maken.
Die luisteren.
Dat verlaagt het geluid.
En die nooit een kind tot een grap maken om zich ouder te voelen.
