« Gebroken, » mompelde hij, terwijl hij opnieuw aandrong.
« Ga opzij, » siste Sienna, duwde hem opzij en probeerde het zelf. Geen reactie. Logan had de handmatige bediening uitgeschakeld.
« Geweldig, » snauwde ze. « Ga het met de hand openmaken. Ren. »
Op de monitor zag Logan hoe Tyler de kille motregen in sprintte, worstelend met het zware ijzeren hek tot het bezweek.
Binnen schudde Wallace regen van zijn jas. « Vreselijk weer, » zei hij, terwijl hij zijn schoenen aan het tapijt veegde. « Maar geld wacht nooit, toch? »
« Laten we beginnen, » antwoordde Sienna. « Heb je de documenten? »
« Alles klaar, » zei Wallace terwijl hij op de aktetas tikte. « Overdracht van stemrechten, volmacht, bijwerking van het testament van uw verloofde. We hebben alleen de hand van de dame nodig om over de pagina te bewegen. Als ze het niet kan, nou ja… » Hij trok zijn wenkbrauwen op. « Ik kan haar begeleiden. »
« Ze is boven, » zei Sienna. « De deur zat vast. Tyler is ermee bezig. »
Ze klommen de trap op.
Logan wist dat hij de deur niet voor altijd op slot kon houden. Als Tyler hem hard genoeg sloeg, zou hij splinteren. Dus, net toen Tyler zijn gewicht ertegenaan gooide, ontgrendelde Logan het.
De plotselinge meegave deed Tyler naar binnen strompelen, bijna aan het voeteneind van het bed landend.
Helen schrok wakker met een klein kreetje, haar ogen wijd en verward.
« W-wie is daar? » fluisterde ze.
« Sorry voor het lawaai, Helen, » zei Sienna met een vals zoete stem. « We hebben een vriend meegenomen. Hij is hier voor wat papierwerk voor Logan. »
« Waar is mijn zoon? » vroeg Helen, terwijl ze probeerde zichzelf overeind te duwen. Haar armen trilden.
