« Je toekomstige schoonmoeder ligt half in slaap beneden, » zei Tyler. « Je verbeeldt je dingen. »
Logan verhoogde het volume een beetje. De lach kwam weer, zachter maar onmiskenbaar.
« Ik zeg je, er is iemand hier, » mompelde Sienna.
Tyler haalde een zakmes uit zijn spijkerbroek. « Ik vind dit niet leuk. Je verloofde ontwerpt beveiligingssystemen. Wat als— »
« Hou op, » onderbrak Sienna hem. « Ga bij de voorpoort kijken. Wallace zou hier bijna moeten zijn. Ik ga naar boven om te kijken. »
Ze liep richting Helens slaapkamer.
Logan keek toe hoe ze de gang overstak en voor de deur van zijn moeder stond. Met een muisklik vergrendelde hij hem elektronisch. Het magnetische slot schakelde in met een dof geluid.
Sienna draaide aan de knop. Niets.
« Kom op, » gromde ze, terwijl ze harder trok. « Helen! Doe de deur open. »
Logan haalde de camerabeelden in de slaapkamer tevoorschijn. Zijn moeder sliep, ademde langzaam en oppervlakkig. Medicatie had haar gezicht slap en bleek gemaakt.
« Tyler! » riep Sienna. « De deur zit vast. Breng iets mee om het te forceren. »
Terwijl Tyler naar gereedschap rende, zette Logan de airconditioning van de centrale zone op de laagste stand. Binnen enkele minuten daalde de temperatuur in huis. Niet genoeg om iemand pijn te doen—maar genoeg om ze te schudden.
Het spel was begonnen. Maar Logan wist dat de echte strijd zou beginnen zodra de advocaat arriveerde.
Papieren en Verraad
Om twaalf uur vijfenveertig stopte een zwarte sedan bij de poort. De externe camera toonde een kleine, kalende man in een te glanzend grijs pak met een versleten leren aktetas.
Miles Wallace.
« Doe het hek open, » beval Sienna Tyler via de intercom.
Tyler drukte op de poortknop van de muur. Er gebeurde niets.
