De volgende ochtend stonden ze vroeg op om naar het politiebureau van Chamartín te gaan en aangifte te doen. Audrey kende elke stap van het proces: de verklaring, het medisch rapport, de tijdelijke bewaring van het huis en de beschermingsmaatregelen. Ze hielp haar dochter sterk te blijven, waar zoveel vrouwen het hadden opgegeven.
In de weken die volgden, begon Adriana haar leven weer op te bouwen. Ze ging in therapie, hervatte haar werk als biomedisch onderzoeker aan de Autonome Universiteit en herstelde het contact met vrienden van wie Miguel afstand had genomen. Audrey trok tijdelijk bij haar in om haar te helpen zich aan te passen.
Maar de zaak nam een onverwachte wending. Bij het bestuderen van de financiële documenten ontdekte de politie talloze financiële manipulaties die door Miguel waren gepleegd: het wegsluizen van geld van gezamenlijke rekeningen, leningen die zonder Adriana’s medeweten waren afgesloten en verdachte betalingen aan schijnvennootschappen. Miguel had haar niet alleen emotioneel en fysiek mishandeld; hij had haar ook financieel geruïneerd zonder dat ze het wist.
Naarmate de rechtszaak vorderde, begon de media belangstelling voor de zaak te tonen. Een vooraanstaand econoom, een invloedrijke familie, en achter die façade geweld en corruptie. Camera’s stonden Adriana buiten het gerechtsgebouw op te wachten, maar Audrey was haar schild, zij wist de pers te woord te staan en respect en privacy te eisen.
Ondanks de tegenslagen begon Adriana weer een nieuwe gloed te voelen: niet dezelfde als voorheen, maar een sterkere, bewuster gloed. Ze wist dat de weg voor haar lang zou zijn, maar ze was niet langer alleen.
