Redenen waarom kinderen stoppen met het bezoeken van hun ouders
-
Beleef het verleden steeds opnieuw
Elke ontmoeting wordt een herlezing van het verleden in plaats van een delen van het heden. En geconfronteerd met deze herhaling wordt afstand soms de enige ontsnapping.
-
De excuses die nooit komen
De zinnen « Ik heb mijn best gedaan » of « Zo is het niet gegaan » lijken onschuldig, maar ze sluiten de deur voor een dialoog.
Kinderen verwachten geen perfectie, alleen oprechte erkenning van wat ze voelden.
Een simpel « Het spijt me als ik je pijn heb gedaan » kan genoeg zijn om jaren van stilte te doorbreken .
-
Als hun partner zich niet welkom voelt
Een koude blik, een subtiele opmerking, een overdreven nostalgie naar de ‘goede oude tijd’… Zulke gebaren, zelfs onvrijwillige, kunnen afstand creëren.
De kinderen kiezen er dan voor om hun huis te beschermen. Ze sluiten je niet buiten: ze proberen simpelweg hun stabiliteit te behouden.
-
Hun ouderschap corrigeren in het bijzijn van hun kinderen
Zeggen: « Toen ik je opvoedde, deed ik dat soort dingen niet » lijkt onschuldig, maar het ondermijnt hun zelfvertrouwen.
Ouders van tegenwoordig willen gesteund worden, niet beoordeeld.
Als grootouders die grens overschrijden, wordt het bezoek een beproeving in plaats van een moment van plezier.
