Ik bleef zitten omdat mijn knieën plotseling wankel aanvoelden. Mijn handpalm liet een vochtige vlek achter op de stelen van mijn boeket. Een klein stemmetje in mij fluisterde dat dit geen grap was. Een andere stem zei dat ik geen scène moest maken. Beiden vochten om ruimte in mijn borst.
Claire keek me aan.
Haar gezicht was zijn kleur kwijt, en haar lippen gingen open alsof ze wilde spreken maar niet wist hoe ze woorden moest vormen. Er was verontschuldiging in haar ogen, maar ook iets als angst.
En toen, heel langzaam, legde ze haar hand in de zijne.
De band, niet wetend wat ze verder moesten doen, begon te spelen.
Ze gingen naar het midden van de dansvloer. Sommige van onze gasten klapten in zijn handen. Telefoons kwamen tevoorschijn om het moment vast te leggen, omdat mensen alles geweldig vinden wat er ongewoon en dramatisch uitziet, vooral als het niet van hen is.
Voor hen zag het er waarschijnlijk gedurfd uit. Onverwacht. Een verhaal om later te vertellen.
Voor mij voelde het alsof ik mijn eigen bruiloft uit mijn handen zag wegdrijven.
De vraag die haar omver sloeg
Hun lichamen raakten elkaar niet eens.
Lucas hield voorzichtig afstand, één hand op Claire’s bovenrug, de andere hield haar vingers lichtjes vast. Van veraf leek het bijna beleefd. Van dichtbij zag ik dat Claire’s keel dicht was, alsof ze moeite had om te slikken.
De muziek vervaagde tot een doffe zoemtoon in mijn oren. Mijn gedachten raasden door elk jaar dat ik Lucas kende. Ik zocht naar verborgen blikken, vreemde pauzes, elk teken dat hij iets voor haar voelde. Er kwam niets duidelijk naar boven, alleen kleine momenten die nu als verspreide puzzelstukjes voelden.
Naast me fluisterde mijn ceremoniemeester: « Grace, gaat het wel? Misschien is het iets gepland? »
Ik heb niet geantwoord. Ik kon het niet. Ik heb net gekeken.
Mijn vader staarde ernaar aan, zijn handen plat op tafel alsof hij iets stevigs nodig had om zich aan vast te houden. Mijn moeder hield haar ogen iets te lang op haar servet gericht, dwong zichzelf toen weer op te kijken, haar gezicht vervormd in een vreemde, gefixeerde uitdrukking.
