Om de achtste verjaardag van mijn dochter te vieren, moest alles perfect zijn. Deze verjaardag was wekenlang afgewacht, en niets was aan het toeval overgelaten. De dag verliep echter helemaal niet zoals gepland. Er kwamen geen kinderen. Ook geen volwassenen. En de reden was veel wreder dan ik me had kunnen voorstellen.

We kozen een vrolijk thema, versierden het huis met kleurrijke ballonnen en huurden een clown in om de kinderen te vermaken. Ik had haar favoriete taart gebakken, spelletjes georganiseerd en een grote tafel vol cadeaus klaargezet. Alles was klaar om van deze dag een onvergetelijke herinnering te maken.

Toen het tijd was voor de eerste gasten, was het huis vreemd stil. De deurbel ging niet. Mijn telefoon bleef wanhopig stil. In het begin dacht ik dat het gewoon een vertraging was, daarna een misverstand. Maar de minuten gingen voorbij, toen de uren.

Beetje bij beetje maakte de opwinding plaats voor een doffe bezorgdheid. Ik keek op mijn telefoon en ontdekte wat me ter plekke de rillingen bezorgde: mijn zus, die ik vertrouwde om me te helpen met het organiseren van het feest, had berichten gestuurd naar alle gasten… Door te doen alsof je mezelf bent.

Ze had aangekondigd dat de verjaardag was afgelast vanwege een vermeende « familie-noodsituatie ». Elk bericht had mijn naam erop. Alle gasten geloofden in deze annulering en waren thuis gebleven.

Ik belde verschillende vrienden, nog steeds hopend om de situatie in te halen. Ze bevestigden allemaal dat ze het bericht hadden ontvangen en zeiden hoe sorry ze waren. Het verraad was totaal.

Maar het pijnlijkste was er niet.

Mijn ouders geloofden mijn zus in plaats van te checken of te bellen. Ze hadden hun kleindochter geen fijne verjaardag gewenst. Geen bericht. Geen telefoontjes. Niets.

Mijn dochter, in haar prinsessenjurk, stond midden in de woonkamer. Ze keek naar de deur, toen naar de taart, en vervolgens naar de zorgvuldig gerangschikte cadeaus. Ze begreep het niet. Zijn herhaalde vragen braken mijn hart.

Ik heb niet gehuild. Ik hield mezelf in. Voor haar.

We speelden de geplande spelletjes, bliezen de kaarsen uit, maakten foto’s. Ik heb mijn best gedaan om van deze lege dag een warm moment te maken. Ik weigerde haar het gevoel te geven dat ze zich in de steek gelaten voelde.