Na vijftig jaar huwelijk heb ik een scheiding aangevraagd.
Ik had er genoeg van. We waren uit elkaar gegroeid en ik voelde me overweldigd. De kinderen waren inmiddels volwassen, dus ik was klaar om te vertrekken.
Charles was er kapot van, maar ik vocht op mijn 75e voor een nieuw leven. Nadat de scheidingspapieren waren getekend, nodigde onze advocaat ons uit voor een kop koffie; uiteindelijk besloten we in goed overleg uit elkaar te gaan.
Maar toen Charles wederom bepaalde wat ik zou eten, gaf ik toe.
« DIT IS WAAROM IK NIET MEER MET JE SAMEN WIL ZIJN! »
Om mijn punt te illustreren,
Ik schreeuwde en rende weg.
Advertentie
