Wat wist ze? Wat had ze jarenlang verborgen gehouden? En waarom leek de priester zo serieus?

We ontmoetten elkaar in de sacristie van de kerk. Nicole glimlachte niet meer. Mijn vader liep geïrriteerd heen en weer.

‘Dit is tijdverspilling,’ zei hij. ‘Het testament is maanden geleden al voorgelezen.’

Pater Domingo opende een dikke map en schudde zijn hoofd.

“Dat was het officiële testament. Dit… is een aanvullend testament. Het werd me twee jaar geleden gegeven, met duidelijke instructies: het mocht alleen worden voorgelezen op de dag dat je van plan was te hertrouwen.”

Het was volkomen stil.

Nicole deed een stap achteruit.

‘Dat kan niet legaal zijn,’ zei ze. ‘Ik ben zijn verloofde.’

‘Nog niet,’ antwoordde de priester kalm.

De priester begon voor te lezen.

Mijn moeder, Carmen Ríos, ontdekte de relatie tussen Alfredo en Nicole acht jaar voor haar dood. Ze confronteerde hem niet. Ze schreeuwde niet. Ze observeerde. En ze maakte plannen.

Ze bepaalde dat de gehele erfenis – het ouderlijk huis, de bankrekeningen, de bedrijven – rechtstreeks naar haar kinderen zou gaan, met één belangrijke voorwaarde:

“Mijn echtgenoot behoudt het gebruik van het huis alleen zolang hij weduwnaar blijft. Als hij met een andere vrouw trouwt of gaat samenwonen, verliest hij automatisch al zijn rechten.”

Mijn vader hapte naar adem.

‘Dat is onmogelijk…’ stamelde hij.