Ik kon mijn oren niet geloven toen ik het hoorde.
‘Vandaag?’ riep ik. ‘Op dezelfde dag dat we mama hebben begraven?’
‘Ze is er niet meer,’ antwoordde mijn vader, terwijl hij zijn schouders ophaalde. ‘Het leven gaat verder.’
Er is iets in me gebroken.
Voordat ik nog iets kon zeggen, verbrak een ferme stem de stilte.
‘Nou, Alfredo,’ zei pater Domingo, dezelfde priester die net mijn moeder had begraven. ‘Voordat je gaat trouwen… is er iets wat je moet zien.’
Mijn vader fronste zijn wenkbrauwen.
“Niet nu, Vader.”
‘Ja. Nu,’ drong de priester aan. ‘Het is een rechtstreekse instructie van uw overleden vrouw.’
Nicoles gezicht werd bleek.
Toen wist ik dat mijn moeder iets had voorbereid.
