Toen de centralist opende, klonk mijn stem ver weg, onbekend.
« Hoi, » zei ik, terwijl ik moeizaam slikte. « Ik ben in het Saint Mary’s Hospital. Mijn arts zei dat ik moest bellen. Ze geloven… ze denken dat mijn baby misschien is verwisseld. »

Achter het bureau typte Dr. Patel al snel, haar bewegingen precies en gecontroleerd.

Toen zag ik hen—twee uniformagenten die aan het einde van de gang uit de lift stapten—naar me toe lopen alsof ik in een nachtmerrie was getrokken die ik nooit had willen meemaken.

Vanaf dat moment gebeurde alles in een duizelingwekkend tempo.

De ziekenhuisbeveiliging begeleidde me naar een privé familiekamer. De agenten stelden kalme, methodische vragen: wanneer ik aankwam, wie kwam op bezoek, wie behandelde de baby, of iemand ongewoon gefocust leek op onze kamer. Een ziekenhuisdirecteur verscheen, handen trillend achter een geoefende glimlach, beloofde volledige medewerking en verzekerde me dat ze de situatie « uiterst serieus » namen.

Ik registreerde hun woorden nauwelijks. Het enige waar ik me op kon concentreren was de borstkas van mijn baby die op en neer ging. Ik memoriseerde elke wimper, elk klein knokkelje, doodsbang dat zelfs de herinnering van me zou worden afgenomen.

Binnen enkele uren werd de kraamafdeling onder interne lockdown geplaatst. Verpleegkundigen hebben de dienstlogboeken bekeken. De beveiliging heeft bewakingsbeelden opgehaald. Het lab deed een tweede ronde DNA-tests—nieuwe monsters genomen van mij en van de baby. Dr. Patel legde elke stap zorgvuldig uit, haar stem vastberaden, alsof ze me rechtop hield.

De resultaten waren hetzelfde.

Geen moederlijke match.

Een rechercheur stelde zich voor als rechercheur Alvarez en sprak openhartig. « Totdat we het tegendeel bewijzen, behandelen we dit als een vermissingsonderzoek. Dat omvat het vinden van eventuele baby’s die mogelijk zijn uitgewisseld. Je hebt precies het juiste gedaan door te bellen. »

Onder toenemende druk erkende het ziekenhuis eindelijk een cruciaal detail: de nacht dat ik beviel, was er een korte overlap toen twee pasgeborenen tijdens een shiftwissel in dezelfde opvangruimte werden geplaatst. Een kortere route. Een moment dat nooit had mogen gebeuren.