Ik had nooit gedacht dat de donkerste dag van mijn leven zou beginnen met zo’n stralende zonneschijn die de hemel van Madrid verlichtte.

Het middaglicht stroomde door de ramen van ons appartement in de wijk Salamanca, dat luxe appartement waar ik de afgelopen vier jaar trouw voor had betaald.

Ik zat op de crèmekleurige bank, degene die ik in de uitverkoop had gekocht omdat Alejandro erop stond dat we meubels nodig hadden die succes voor zijn investeerders zouden « projecteren », ook al kwamen die investeerders nooit uit en was ik degene die elke afbetaling betaalde.

De sleutel draaide om twee uur ‘s middags het slot in, wat vreemd was, aangezien Alejandro meestal na zeven uur arriveerde met excuses over eindeloze vergaderingen.