Het lichaam was slechts een instrument om op dit vlak te leven, maar de ziel vervolgt haar reis naar andere bestaansniveaus.

Het is alsof je oude kleren uittrekt: wat telt is niet het kledingstuk dat achterblijft, maar de persoon die het droeg.

Daarom zijn onze dierbaren niet gebonden aan de plek waar hun resten rusten. Ze kunnen bij ons zijn thuis, op straat, in onze herinneringen en in onze meest intieme gedachten.

Waarom voelen we hun aanwezigheid op de begraafplaats?

Veel mensen zeggen dat ze iets bijzonders voelen wanneer ze een graf bezoeken. Een vreemde kalmte, een diepe nostalgie, of zelfs een nabijheid die moeilijk te verklaren is. Dit gebeurt omdat liefde en herinneringen de spirituele verbinding activeren.

Het is niet de aarde die de geliefde herbergt.

Het is het hart dat hen in leven houdt.

Wanneer je met liefde een begraafplaats bezoekt, opent je energie zich en stelt die vibratie je in staat de aanwezigheid van de ziel duidelijker te voelen. Maar diezelfde verbinding kan op elke andere plek ontstaan waar je die persoon met tederheid herinnert.