« Meneer Briones, u wordt morgenochtend formeel met het echtscheidingsverzoek betekend, » zei ze op neutrale toon. Gezien het overweldigende bewijs van overspel en het aantal gedeelde middelen dat voor je affaires is gebruikt, raad ik je aan een goede advocaat in te schakelen.
« Bewijs? » herhaalde hij.
Jimena opende een lade en legde een dikke map op het bureau.
« Hotelbonnen, bankafschriften, berichten, e-mails, foto’s, » schreef ze op. « Zes maanden werk van een privédetective die ik trouwens uit eigen zak heb betaald. »
Tomás voelde zich blootgesteld.
« Je hebt een onderzoeker ingehuurd… »
« En ik heb drie verschillende familierechtkantoren geraadpleegd, » vervolgde ze. « Ik heb twaalf jaar aan financiën doorgenomen, precies berekend waar ik recht op heb en waar ik niet recht op heb. En ik kwam tot een heel eenvoudige conclusie. »
« Wat is dat? »
« Dat ik je niet nodig heb. Dat ik je nooit nodig had. »
De zin kwam als een klap in het gezicht.
« Je hebt me laten geloven, » vervolgde ze onverstoorbaar, « dat het steunen van jouw carrière belangrijker was dan de mijne. » Dat « de vrouw van een bestuurder » een fulltime baan was. Ik heb hotelmanagement gestudeerd, Tomás. Ik had een baan aangeboden toen we trouwden. Ik heb ze afgewezen om je door het land te volgen. Ik heb een kans op jou genomen. En terwijl ik mijn dromen opgaf, was jij aan het feesten met andere vrouwen.
Voor het eerst voelde hij iets wat op echte schaamte leek.
