Toen ik onze straat opging, kwamen er twee politieauto’s en een ambulance achter me aan. Ik heb op niemand gewacht. Ik deed de deur open en rende naar de woonkamer.
Tyler lag opgerold op de bank, zwetend, met grijzige huid. Toen hij me zag, barstte hij in tranen uit.
Ik hield hem dicht tegen me aan. « Het komt goed. Ik ben hier. »
Op de tafel toonde de ontvanger 310, pijl omhoog.
De hulpdiensten kwamen binnen. « Waar is de pomp? » vroeg een ambulancebroeder.
« In zijn tas, » antwoordde ik.
Angela verscheen in de deuropening van de keuken, met gekruiste armen.
« Waarom de politie? »
« Omdat u ons kind van vitale behandeling hebt beroofd, » zei ik.
Een politieagent draaide zich naar haar toe. « Mevrouw, heeft u de insulinepomp van uw zoon verwijderd? »
« Ja. Een paar uur. Hij was niet in gevaar. »
« Waar is ze? »
Uiteindelijk hield ze het vast. De ambulancebroeder sloot haar weer aan, voerde een correctie uit en bevestigde de bloedsuikerspiegel.
« Het onttrekken van insuline bij een diabetisch kind kan fatale ketoacidose veroorzaken, » legde hij kalm uit. « Het is geen straf. »
« Hij is geen ketoacidose, » protesteerde Angela.
Tyler kreunde naar me.
De agent vroeg me: « Wilt u een klacht indienen? »
Ik keek naar mijn zoon, trillend. « Ja. »
Angela is woedend geworden. « Laat je me arresteren voor onderwijs? »
« Een kind levensreddende behandeling ontzeggen is mishandeling, » antwoordde ik.
Ze werd in de boeien gezet omdat ze een minderjarige in gevaar bracht.
In het ziekenhuis bevestigde de arts: nog een uur zonder insuline en de situatie had dramatisch kunnen worden.
Die nacht werd Tyler schreeuwend wakker, zijn pomp vasthoudend als een boei. « Ze heeft het geneemd, » herhaalde hij.
« Ik zal nooit meer toestaan dat iemand dit met je doet, » beloofde ik.
De volgende dag huurde ik een advocaat in. Echtscheiding, spoed alleenrechtelijk gezag, straatverbod. Het bewijs was overweldigend: medische rapporten, 112-oproepen, noodgetuigenissen.
De sociale dienst greep in. De onderzoeker was duidelijk: Tyler kon niet terugkeren naar een huis waar Angela aanwezig zou zijn.
We woonden een paar weken in het hotel. Ik heb niet geslapen. Elke piep deed me opschrikken. Tyler sliep vastgeplakt aan mij.
De voogdijzitting was definitief. De rechter sprak over opzettelijk misbruik. Alleenrecht voor mij. Begeleide bezoeken van één uur per week voor Angela, op eigen kosten, in afwachting van de uitkomst van de strafrechtelijke procedure.
Het strafproces volgde. Endocrinologen hebben uitgelegd wat er gebeurt zonder insuline: hyperglykemie, ketoacidose, coma, dood. Een expert schatte dat Tyler die dag ongeveer twee uur had voordat hij een punt zonder terugkeer had.
Het vonnis is vast: schuldig aan het in gevaar brengen van een minderjarige. Proeftijd, verlies van voogdij. Ze overtrad haar proeftijd door hem terug te krijgen van school en bracht drie maanden in de gevangenis door.
