Peter zocht zijn toevlucht in de beschutting van de rustplaats. De storm blokkeerde urenlang de wegen. Die dag kon hij Margaretha’s graf niet bereiken. « Volgende keer, Maggie, » fluisterde hij zuchtend.
Het jaar dat volgde was een van de zwaarste van zijn leven. Zijn gezondheid ging achteruit. Zijn pensioen daalde. De huur steeg. Hij verkocht geleidelijk zijn meest waardevolle bezittingen en sloeg soms maaltijden over. Toch spaarde hij genoeg voor één laatste bezoek aan Margaret.
Een jaar na de storm keerde Peter eindelijk terug naar de begraafplaats. De sneeuw viel zachtjes toen hij de witte roos op de steen legde. « Ik ben moe, Maggie… maar ik hield mijn belofte. »
Een stem achter hem deed hem schrikken. « Pardon… Ben jij Peter? »
De man die daar stond stelde zich voor: Mark. Hij legde uit dat iemand die Peter een jaar eerder had geholpen hem wilde zien. Lily.
Peter aarzelde, maar stemde toen toe om hem te volgen. Ze stapten in een verwarmde SUV die hen naar een ziekenhuis bracht. De bezorgdheid groeide, maar een verpleegkundige stelde hem meteen gerust.
« Ze is aan het bevallen, » zegt ze met een glimlach. « Ze wilde dat je erbij was. »
Een uur later kwam Peter de kamer binnen.
Lily lag op het bed, uitgeput maar stralend. Aan haar zijde stond Mark, nu haar man. In haar armen lag een pasgeboren baby gewikkeld in een blauwe deken.
« Peter, » fluisterde ze. « Dit is onze zoon. Het draagt je voornaam. En Noah is zijn tweede naam. »
Peters adem stokte. Tranen stroomden zonder terughoudendheid.
« Je had dat niet hoeven doen… »
« Ja, » antwoordde Lily zacht. « Je hebt ons gered. »
Ze bood aan de baby te nemen. Trillend stemde Peter toe. Het warme kleine lichaam tegen zijn borst smolt iets in hem.
Lily vertelde haar hoe ze zich bij haar vriendin had gevoegd, een baan had gevonden en Mark had ontmoet. Hoe ze hem hadden gezocht dankzij het kaartje dat hij hen had gegeven.
« We willen dat jij de grootvader van onze kinderen wordt, » zei Mark ernstig.
Peter was sprakeloos.
« Zeg ja, » fluisterde Lily. « Laat ons nu voor je zorgen. »
