‘Diezelfde kleinzoon die ik nooit heb gezien,’ antwoordde Lucía, haar stem kalm ondanks de pijn in haar hart. ‘Je hebt me heel duidelijk gezegd dat Elena alleen haar familie wilde. Je hebt me gezegd dat ik niet gewenst was. Die woorden hebben gevolgen. Als ik niet goed genoeg ben om erbij te zijn en de vreugde te delen, ben ik ook niet goed genoeg om op de rekening te staan en de kosten te dragen.’
« Dit is wraak! » beschuldigde hij.
‘Nee, zoon. Het is een kwestie van waardigheid. Waarom vraag je het niet aan zijn ouders? Ze zijn hier toch? Ze hebben genoten van de baby, de privésuite, de foto’s. Ze zullen vast graag betalen voor het voorrecht dat ze hadden.’
Aan de andere kant van de lijn viel een stilte. Lucía kende het antwoord maar al te goed. Elena’s ouders stonden bekend om hun gierigheid en hun hang naar uiterlijkheden.
« Ze… ze kunnen niet, niet nu, » mompelde Marcos, zijn stem zachter. « Mam, alsjeblieft. Elena is woedend.
Ze zegt dat als je niet betaalt, dat bewijst dat je niet om de baby geeft. »
Lucía voelde een steek van pijn, maar ze dacht terug aan de wollen deken die in de kast lag, afgewezen nog voordat hij als cadeau was gegeven.
“Elena kan zeggen wat ze wil. Dat doet ze al jaren, zo lijkt het. Marcos, luister goed: ik hou van je, maar ik ben geen harteloze automaat. Ik heb gereisd, ik heb geprobeerd er voor je te zijn, en jij hebt me weggestuurd. Je bent 32 jaar oud. Je hebt een vrouw en een kind. Het is tijd dat je verantwoordelijkheid neemt voor het gezin dat je hebt gekozen en voor de grenzen die dat gezin stelt. Ga om met je vrouw en haar ‘VIP-familie’.”
Lucía hing op. Ze zette haar mobiele telefoon uit. Ze zette een kop thee en ging bij het raam zitten. Ze huilde, ja. Ze huilde om de relatie die ze dacht te hebben, die in werkelijkheid niets anders was dan een illusie die ze zelf had gecreëerd. Maar te midden van de tranen voelde ze een vreemde lichtheid. De last om iemand te behagen die haar verachtte, was verdwenen.
De dagen die volgden waren moeilijk. Marcos probeerde meerdere keren te bellen en liet voicemailberichten achter die varieerden van smeekbeden tot verwijten. Lucía nam niet op.
