« Echt, pap? »

« Echt waar, mijn lief. Ik zweer het. »

We bleven enkele minuten in stilte omhelsd. Ik probeerde alles te verwerken wat ik net had ontdekt. Mijn dochter had in stilte geleden en geloofde dat ze een financiële last voor haar familie was. Hoeveel nachten was ze al gaan slapen terwijl ze daaraan dacht? Hoe vaak had ze volwassen gesprekken opgevangen en hun betekenis verkeerd geïnterpreteerd?

Ik voelde me de slechtste vader ter wereld omdat ik het niet eerder had ingezien.

Het gesprek dat alles veranderde

Toen ik de sleutel in de deur hoorde, wist ik dat mijn vrouw terug was. Mijn dochter tilde haar hoofd van mijn borst, haar ogen nog steeds rood en gezwollen.

« Ga je het mama vertellen? » vroeg ze, bang.

« Ja, mijn lief. Maar maak je geen zorgen. Mama moet weten wat er aan de hand is. »

Mijn vrouw kwam de keuken binnen met een glimlach die verdween zodra ze ons zag. Ze wist meteen dat er iets mis was.

« Wat is er gebeurd? » vroeg ze, terwijl ze snel naderde.

« Ga alsjeblieft zitten, » zei ik. « Wij drieën moeten praten. »

Het volgende halfuur vertelde mijn dochter haar moeder alles. Ik zag het gezicht van mijn vrouw veranderen van verwarring naar bezorgdheid, en uiteindelijk naar pure verdriet. Tegen de tijd dat onze dochter klaar was met spreken, waren de wangen van mijn vrouw nat van de tranen.