Niet perfect.

Hij bewoog met een lichte mankheid, en hij had een gelijkmatig tempo nodig.

Maar hij liep.

Owen rende voor hem uit, lachend, terwijl hij een voetbal over het gras schopte alsof de wereld altijd al vriendelijk was geweest.

Lena zat op een bankje, haar handen gevouwen, kijkend alsof ze bang was dat knipperen het zou laten verdwijnen.

Miles trapte de bal terug—onhandig, onvolmaakt—en de jongen juichte alsof het het beste doelpunt uit de geschiedenis was.

Miles glimlachte, buiten adem, zijn ogen prikten.

Hij voelde zich niet langer een machtig man.

Hij voelde zich een gelukkige.

Wat geld niet kon kopen

Die nacht stond Miles lange tijd blootsvoets in zijn achtertuin, terwijl de koele aarde tegen zijn huid drukte.

Hij dacht aan de persoon die hij was geweest.

De man die geloofde dat controle hetzelfde was als veiligheid.

De man die dacht dat geld spierpijn kon overtreffen.