Hij had nog steeds respect voor de wetenschap. Ze eerden nog steeds de experts die hard werkten met wat ze wisten.
Maar hij respecteerde nu ook iets anders.
Het soort geloof dat niet luid was.
Het soort dat klonk als een zesjarige die tot God sprak alsof Hij vlak naast hem zat.
Miles keek omhoog naar de takken van de oude eik, die zachtjes in de wind bewoog.
Hij ademde langzaam uit.
Soms verandert het leven niet omdat je het dwingt.
Soms verandert het omdat een klein handje op je knie landt, een eenvoudig gebed in de lucht opstijgt, en je hart eindelijk weet te hopen.
En soms, als de wereld zegt « niet meer, » fluistert het geloof van een kind: « probeer het opnieuw. »
