« Zelfs als het het imago van je bedrijf beïnvloedt? »

« Als een school, een bestuur of een investeerder zich van mijn familie wil distantiëren omdat mijn zonen geliefd zijn door iemand die niet aan hun beperkte verwachtingen voldoet, » zei Miles, « dan stonden ze nooit echt aan onze kant. »

Het interview ging de volgende ochtend live.

Sommige lezers bewonderden zijn eerlijkheid. Anderen bekritiseerden hem. Er waren vriendelijke berichten, harde reacties, lange discussies waarin keuzes werden besproken waar niemand van die mensen mee hoefde te leven.

Zijn bestuur riep een spoedvergadering bijeen.

« Dit kan onze aantallen beïnvloeden, » waarschuwde een lid.

« Ik kan de cijfers weer opbouwen, » antwoordde Miles. « Ik ben niet bereid mijn zonen te herbouwen als ik ze de persoon laat verliezen die hen weer tot leven heeft gebracht. »

Die nacht vond hij Tessa aan het aanrecht, laptop open, ogen glanzend van het lezen.

« Je had dat allemaal niet hoeven zeggen, » fluisterde ze.

« Ja, » antwoordde hij. « Dat heb ik. Want als ik de waarheid niet vertel, blijft iemand anders het verdraaien. »

« Je zou zaken kunnen verliezen, » zei ze. « Je zou dingen kunnen verliezen waar je jaren aan hebt gewerkt. »

Hij dacht aan Hannah, aan drie kleine jongens met haar ogen en zijn koppigheid, aan hoe het huis voelde als er weer gelach door de gang klonk.

« Ik ben al één wereld kwijt, » zei hij zacht. « Ik zal niet stilstaan terwijl deze zonder slag of stoot wegglipt. »

Voor het eerst stapte ze naar voren en omhelsde hem zonder de voorzichtige afstand tussen werkgever en werknemer. Hij sloot zijn ogen en hield haar tegen, terwijl er iets in zijn borst nestelde dat al lange tijd rusteloos was.

Rouw omzetten in iets nieuws

Er gingen nog zes maanden voorbij. Het geluid om hen heen verdween niet, maar vervaagde naar de achtergrond. Sommige mensen accepteerden hun nieuwe realiteit. Sommigen zouden dat nooit doen. Miles leerde om niet meer elke mening te proberen te beheersen.

Binnen in huis werd het leven rijker.