« Stop met boos zijn. Je vader komt kijken wat voor meisje je bent.
Er klonken geschreeuw vanaf de tweede verdieping van het huis.
Paloma stopte bij de dienstdeur en spitste haar oren: het meisje huilde met hoge stemmen.
« Niemand kan je nog uitstaan. Zit daar en huil tot je het begrijpt.
De deur sloeg dicht.
« Verdorie… wat een situatie, » mompelde Carmen, de medewerkster die Paloma begroette. « De baas is nog steeds nerveus. »
« Welke baas? »
« Doña Verónica, de stiefmoeder van het meisje.
Nieuwe kreten klonken in het huis.
« En waar is de Vader?
« Hij reist, hij reist de hele tijd, » zei Carmen, terwijl ze knikte. Luister, lieverd, ik waarschuw je: deze baan is allesbehalve makkelijk. »
Paloma rende de trap op, gedreven door snikken. In de gang kwam een zeer elegante blonde vrouw uit de kamer en sloeg de deur dicht.
« Jij moet de nieuwe gastvrouw zijn, » zei Verónica, terwijl ze een lok haar naar achteren streek en probeerde kalm te klinken. « Perfect, ik moet gaan. De kleine krijgt een driftbui. Als het weer rustig is, kun je beginnen. Er is niets mis met haar, ja, ja. Het dramatiseert, zoals altijd. »
Verónica rende de trap af, pakte haar tas en glipte weg.
Er kwam nog steeds gehuil uit de slaapkamer.
