Diezelfde avond, terwijl ze de stad doorkruiste, zag Camille een bord: « We zijn aan het werven ». Het café is warm, licht, totaal anders dan zijn voormalige werkplek. Ze komt verlegen binnen en vertelt haar verhaal aan de manager, Julien: haar reis en de dag dat ze voor welwillendheid koos in plaats van strikte regels.
Juliens blik verzachtte. Hij luistert niet alleen: hij begrijpt het. « Hier hechten we waarde aan het hart, niet alleen aan de handen, » zegt hij voordat hij haar meteen een baan aanbiedt.
Ze bewaart de speld in haar zak, nu niet als geluksbrenger, maar als symbool: die van een juiste keuze.
