In de weken daarna bloeide Camille op in dit café waar elke klant leek te behoren tot een kleine geïmproviseerde familie. Ze ontdekt lachen, dankbaarheid, verhalen gedeeld bij een simpele koffie.
Op een ochtend, terwijl ze een tafel afruimt, hoort ze twee vaste klanten praten over een lokale vereniging die gezinnen in moeilijkheden helpt. Onder de genoemde namen was die van Élise. Dankzij de solidariteit van vele vrijwilligers kon ze haar stabiliteit en steun herwinnen.
Camille voelt haar hart samentrekken, maar met een nieuwe zoetheid: haar gebaar had echt geteld.
Wanneer de vriendelijkheid terugkeert…
onverwacht Een maand later arriveert er een envelop met zijn naam erop bij het café. Binnenin:
« Jouw gebaar hielp me overeind te komen. Nu ben ik aan de beurt.
Een cadeaubon, een klein briefje en deze prachtige zin:
« Vriendelijkheid reist. Soms neemt ze gewoon de langste route naar huis. Daarna stopt ze
de speld in haar zak, niet als relikwie, maar als herinnering dat de eenvoudigste handelingen soms de grootste echo’s hebben.
Want soms is een kleine daad van aandacht genoeg om een lot te veranderen zonder dat wij het weten.
