Een andere: « Vertrouwde medewerker verraadt Hamilton Legacy. »
Clara had geen televisie in haar appartement, maar ze zag de kranten.
Haar foto—een tien jaar oud personeelskaartje, overdreven fel—stond overal op de lokale websites.
« Heb je het gedaan? » vroeg de vrouw in de cel.
« Nee, » zei Clara.
De vrouw haalde haar schouders op. « Het maakt niet uit. Ze denken van wel. »
Maandag hebben ze haar voor de rechter gebracht.
Niemand stond naast haar aan de verdedigingstafel.
De advocaat van de Hamiltons was er.
Clara herkende hem uit de artikelen. Victor Hale. Duur, elegant pak, duur, elegant kapsel. Hij keek niet naar haar.
De rechter stelde de borg hoger dan ze ooit kon betalen.
Ze bleef waar ze was.
Alleen.
Die middag kwam een jonge vrouw in een goedkope blazer naar haar toe in de kamer achter het gerechtsgebouw.
« Mevrouw Alvarez? » zei ze. « Mijn naam is Jenna Park. Ik ben… Technisch gezien nog geen advocaat. Ik ben een juridisch stagiair bij het kantoor van de openbare verdediger. »
Clara knipperde met haar ogen.
« Ze zeiden dat je niemand had, » vervolgde Jenna. « Dus… Ik vroeg mijn leidinggevende of ik je tenminste kon ontmoeten. Kijken of we je iemand kunnen toewijzen. »
Clara keek haar even aan.
Toen barstte ze in tranen uit.
