Fructosemetabolisme en de gevolgen ervan
Fructose beïnvloedt het niveau van ATP (adenosinetrifosfaat), het basisenergiemolecuul van cellen. De stofwisseling ervan leidt tot een daling van het ATP-niveau, wat het lichaam als een alarmsignaal waarneemt. Als reactie worden processen geactiveerd die de eetlust vergroten en energieopslag bevorderen.
In de praktijk betekent dit dat iemand sterkere honger heeft, meer eet en geleidelijk aankomt. Tegelijkertijd ontwikkelt zich insulineresistentie, wat de juiste regulatie van de bloedsuikerspiegel verstoort.
Urinezuur, geproduceerd tijdens de fructosestofwisseling, belast bovendien mitochondriën – structuren die verantwoordelijk zijn voor de energieproductie in cellen. Hun verzwakte werk leidt tot een afname van beschikbare energie, wat gevolgen heeft voor zowel de stofwisseling als de hersenfunctie.
Verband tussen fructose en de ziekte van Alzheimer
Onderzoek van Dr. Johnson en zijn collega’s suggereert dat fructose insulineresistentie in de hersenen, verminderde ATP-productie en chronische, laaggradige ontstekingen kan veroorzaken. Dit zijn verschijnselen die vaak worden waargenomen in de vroege stadia van de ziekte van Alzheimer.
