Ik liet de envelop op het bureau vallen, mijn handen trilden. Het kon niet waar zijn. Of toch wel?
Ik pakte mijn telefoon en belde het nummer op het afschrift. Na wat een eeuwigheid leek, sprak ik eindelijk met een bankmedewerker die alles bevestigde.
“Ja, mevrouw Thompson, uw trust bestaat al sinds uw zestiende. Uw grootvader heeft deze opgericht en deze wordt al ongeveer tien jaar professioneel beheerd. De trust treedt in werking op uw zesentwintigste verjaardag.”
Het kostte me al mijn kracht om niet in elkaar te storten. Hoe had ik dit niet geweten? Hoe had grootvader dit geheim zo lang kunnen bewaren? En bovenal, waarom had hij ervoor gekozen om het me op deze manier te onthullen, onder de meest vernederende omstandigheden?
De bankier vervolgde zijn uitleg door te zeggen dat mijn trust verbonden was aan internationale activa, investeringen die grootvader had beheerd via prins Alexander, wiens naam op het visitekaartje stond.
