Ik bedankte de bankier en hing op, nog steeds in shock. De familiegroep bruiste van de berichten en foto’s van de nieuwe erfenissen. Marcus had foto’s van zijn nieuwe auto’s geplaatst. Jennifer was al aan het kijken naar huizen op Martha’s Vineyard.
Geen enkel bericht noemde mij, zelfs geen reactie. Niemand had zich afgevraagd wat ik uit opa’s testament had geërfd. Het kon ze geen bal schelen.
En ik wist niet of ik woedend of opgelucht moest zijn. Het ging niet alleen om geld; het was iets diepers. Iets veel betekenisvollers. Mijn grootvader had altijd geweten dat ik geen erfenis in de schoot geworpen hoefde te krijgen. Hij had me de middelen gegeven om op te eisen wat me rechtmatig toekwam, zodra ik er klaar voor was.
Het vliegticket was de eerste stap. En Monaco? Nou, ik stond op het punt te ontdekken wat me daar te wachten stond.
