Maar dat was niet alles wat er in de envelop zat. Het volgende item was een elegant visitekaartje met scherpe, gouden letters. Daarop stond:
Prins Alexander van Monaco, privésecretaris.
Ik draaide het om. Op de achterkant stond nog een briefje in opa’s handschrift: Hij beheert je trust.
Het laatste document was een bankafschrift van Credit Suisse. Het was geadresseerd aan April R. Thompson Trust. Het saldo – tja, het duurde een paar seconden voordat ik het volledig begreep.
Driehonderdzevenenveertig miljoen dollar.
Ik staarde naar de cijfers, mijn gedachten probeerden ze te bevatten. Driehonderdzevenenveertig miljoen? Het was geen vergissing. Het was echt. Ik knipperde met mijn ogen en probeerde het te begrijpen. Hoe had opa dit al die jaren voor me verborgen kunnen houden? Waarom had hij gewacht tot nu om het me te vertellen?
