Toen sprak ze de woorden die mijn werkelijkheid op zijn kop zetten.
« Mam… Richard probeert je te vermoorden. »
Ik remde plotseling, niet in staat om te ademen. Sarah vertelde me wat ze de avond ervoor had gehoord: Richard, aan de telefoon, pratend over het vergiftigen van mijn thee bij de brunch, mijn dood laten lijken op een hartaanval. Ze had zijn lach gehoord, koud en afstandelijk. Hij had het over levensverzekeringen gehad. En van mij. En van haar.
Ik wilde ontkennen, een rationele verklaring vinden. Maar Sarah zei dat ze documenten had gezien waaruit bleek dat Richard verdronk in schulden, dat zijn bedrijf op het punt van failliet stond, en dat hij stilletjes geld verduisterde — het mijne, uit de verkoop van een appartement dat ik van mijn ouders had geërfd.
Alles viel toen samen met angstaanjagende helderheid. Richard zag me niet langer als een vrouw, maar als een financiële oplossing. Levend was ik een obstakel. Toen ik stierf, werd ik winstgevend.
De politie bellen zonder concreet bewijs was te riskant. Ons woord tegen het zijne zou niet genoeg zijn geweest. Dus namen we een gevaarlijke beslissing: naar huis gaan om bewijs te halen.
Terug tussen de gasten speelde ik mijn rol. Richard bood me wat water aan en bracht toen de thee ter sprake die ik altijd dronk bij dit soort evenementen. Mijn bloed stolde. Ik weigerde en beweerde dat ik migraine had.
Sarah ging naar haar kamer. Twintig minuten later stuurde ze me een bericht: « Nu. »
Ze had een klein flesje zonder etiket gevonden dat verborgen was in Richards kantoor, en had een formulier gefotografeerd met een precies schema: theetijd, verwachte bezittingen, de ambulanceoproep. Het scenario van mijn dood.
Voordat we konden vluchten, sloot Richard ons op in de slaapkamer. Paniek kwam bijna over me, maar we improviseerden een ontsnapping door het raam, waarbij we een dekbed als geïmproviseerd touw gebruikten. We sprongen, gewond maar levend, en renden toen naar een openbare plek.
Richard nam onmiddellijk contact op met de politie en presenteerde zich als een bezorgde echtgenoot tegenover een instabiele vrouw. Gelukkig greep een bevriende advocaat, Francesca, op tijd in. Door de foto’s, de inconsistenties en het snelle onderzoek begon de waarheid aan het licht te komen.
