DEEL 2

De kamer reageert als één lichaam. Schouders recht, gesprekken stierven uit, en alle ogen richtten zich op het tafereel… En voor mijn zoon.

Hailey’s glimlach brak, breekbaar als glas dat te dun was. Haar man, Daniel, fronste en wierp nerveuze blikken tussen haar en Lucas.

Ik stond verstijfd aan tafel, niet in staat om te bewegen.

« Mark… Wat betekent het? fluisterde ik.

Maar mijn man zag er net zo verloren uit als ik.

Op het podium greep Lucas de microfoon met beide handen. Zijn stem trilde even, maar werd toen steviger, gedragen door een vastberadenheid die niet kinderachtig was.

« Ik weet dat het niet beleefd is om een bruiloft te verpesten, » zegt hij, « maar de bruid… Ze heeft iets gedaan waardoor mijn moeder pijn deed. »

Een geschokt gemompel trok als een golf door de kamer.

Hailey zette een stap naar voren en forceerde een gespannen glimlach.

« Lucas, lieverd, ik denk dat er een misverstand is. Waarom niet— »

« Je zei gisteren iets tegen mijn grootmoeder, » onderbrak hij haar. « Ik hoorde je. »

Patricia verstijfde in haar stoel, haar uitdrukking plotseling bevroren.

Lucas vervolgde en draaide zich naar haar toe:

« Oma, je zei dat mama papa had misleid om met hem te trouwen. Dat ik hem aan me vastzat. »

Toen wees ze met een trillende vinger naar Hailey, haar stem brak van woede:

« En jij, jij zei dat mama me had moeten verlaten, omdat niemand het kind van een ander wil. »

Mijn hart zonk hevig.

Een adem van afschuw flitste door de tafels. Handen werden voor hun mond gelegd, blikken werden uitgewisseld, zwaar van verbazing.

Hailey’s gezicht was leeg van kleur.

« Lucas, ik… » Ik heb nooit— »

Maar hij was nog niet klaar.

« En je zei dat mama het niet verdiende om in deze familie te zijn, » voegde hij eraan toe, terwijl hij zijn tranen nauwelijks kon tegenhouden. « Je zei dat allemaal in de kleedkamer, toen je dacht dat ik met de bruidsmeisjes speelde. »

Er viel een rouwelijke stilte over de kamer.