Kort daarna kondigde mijn moeder aan dat ze een « trouwweek » wilde, een reeks evenementen om indruk te maken op de schoonfamilie. Terwijl ze dit zei, gleed haar blik naar de envelop waar mijn grootmoeder haar spaargeld bewaarde. Ik voelde de kou door me heen stromen.
« Daar is dit geld niet voor, » zei ik. Mijn moeder zuchtte, « Doe niet zo dramatisch. Serena trouwt maar één keer. Serena haalde haar schouders op. « Oma gebruikt dit geld niet eens. » Alles was duidelijk: ze hadden erover gesproken zonder mij.
Even later vertelde mijn grootmoeder me dat ze gesprekken had opgevangen. « Ze verzinnen dingen zonder jou, » fluisterde ze tegen me. Toen kwam het beslissende moment: ik zag Serena het bericht « liken » dat me van de bruiloft had gewist, recht voor mijn neus. Het was geen vergissing. Het was een plan.
Diezelfde avond opende ik mijn computer en keek naar de betalingslijst. Elke regel leek het bewijs van mijn zelfverwoesting. Toen begreep ik dat ze niet op mij rekenden: ze verteerden mij.
Ik stuurde mijn moeder een privébericht: « Zeer goede keuze. Dan ben je ook vrijgesteld van mijn betalingen. Toen begon ik te acteren. Ik heb elk contract één voor één opnieuw gelezen. Ze stonden allemaal op mijn naam. Ik heb contact opgenomen met elke dienstverlener: annulering, stopzetten met betalen. Geen drama, geen persoonlijke uitleg. Duidelijke en professionele grenzen.
Om middernacht kwam mijn grootmoeder bij mij thuis. « Je hoeft ze niet meer te dragen, » zei ze tegen me. Ik antwoordde: « Ik kies ons deze keer. » Ze glimlachte trots.
Op de dag van hun terugkeer waren we op het vliegveld, vergezeld door onze advocaat. Toen mijn moeder ons zag, maakte irritatie snel plaats voor paniek. De documenten werden overhandigd: financiële uitbuiting, poging om de spaargelden van mijn grootmoeder zonder toestemming te gebruiken.
« Valentina bood haar hulp aan, » protesteerde mijn moeder. « Dat is het probleem, » antwoordde ik. « Je hebt erop gewacht. » Serena schreeuwde dat ik hun plannen had verpest. Mijn grootmoeder antwoordde met een vaste stem: « Je hebt haar gezegd niet naar een bruiloft te komen waarvoor zij betaald heeft. »
Voor het eerst bleef mijn moeder onbeantwoord.
