Op het moment dat ik de scheidingspapieren ondertekende, heb ik niet gehuild of geaarzeld. Ik liep het gerechtsgebouw in het centrum van Chicago uit, stapte in mijn auto en deed iets wat minder dan tien minuten duurde, maar vijftien jaar huwelijk samenvatte: ik blokkeerde zijn vijftien creditcards.

Alle rekeningen. Alle kredietlijnen gekoppeld aan mijn naam, mijn inkomen, mijn onberispelijke financiële geschiedenis. Ik had al lang geleden geleerd dat stille beslissingen vaak de meest ingrijpende gevolgen hebben.

Mijn ex-man, Daniel Carter, was altijd erg gesteld op de schijn. Privéscholen voor de kinderen, luxe SUV’s, businessclassvluchten die hij « essentieel netwerken » noemde. Maar waar hij nog meer van genoot, was geld uitgeven dat eigenlijk niet van hem was.

Terwijl hij ‘zichzelf aan het ontdekken was’, zorgde ik ervoor dat de bedrijfsfinanciën op orde waren, dat de rekeningen op tijd werden betaald en dat onze kredietwaardigheid beschermd bleef. Toen ik zijn affaire ontdekte, was het niet zozeer het verraad dat me schokte, maar zijn arrogantie. Hij ging ervan uit dat ik zou zwijgen, dankbaar voor de kruimels waardigheid die hij me gunde.

Drie weken later vierde Daniel een bruiloft van 75.000 dollar met de vrouw die hij « tijdelijk » in huis had genomen. Een wijngaard in Napa, een strijkkwartet, op maat gemaakte smokings en een gastenlijst met mensen die ooit op hun trouwdag hadden geproost.