Toen mijn dochter werd geboren, dacht ik dat het moeilijkste deel van het moederschap de uitputting zou zijn—de slapeloze nachten, de constante voedingen, de eindeloze luiers. Ik had nooit gedacht dat de echte schok uit mijn eigen ziekenhuiskamer zou komen, toen mijn grootvader, Edward, binnenkwam met een boeket bloemen en zijn vertrouwde, zachte glimlach. Toen stelde hij een vraag waardoor mijn hart bijna stopte.

« Mijn lieve Claire, » zei hij zacht, terwijl hij een lok haar achter mijn oor streek zoals hij deed toen ik klein was, « zijn de tweehonderdvijftigduizend die ik je elke maand stuur niet genoeg geweest? Je had nooit hoeven worstelen. Ik heb ervoor gezorgd dat je moeder moest zorgen dat het jou bereikte. »

Ik staarde hem vol ongeloof aan. « Opa… Welk geld? Ik heb nog nooit iets ontvangen. »

De warmte trok uit zijn gezicht, vervangen door plotselinge schok. « Claire, ik stuur het al sinds de dag dat je trouwde. Wil je zeggen dat je nooit een enkele betaling hebt ontvangen? »

Mijn borst trok samen. « Niet één keer. »

Voordat hij kon reageren, vloog de deur open. Mijn man, Mark, en mijn schoonmoeder, Vivian, kwamen binnen beladen met glimmende boodschappentassen met luxelogo’s – merken die ik nauwelijks kon bekijken. Ze beweerden dat ze gewoon « een paar boodschappen hadden gedaan. » Hun stemmen waren helder en zorgeloos… totdat ze mijn grootvader naast mijn bed zagen zitten.

Vivian stopte abrupt. De tassen bewogen in haar armen. Marks grijns verdween meteen toen zijn blik heen en weer schoot tussen mij, mijn grootvader en de spanning die op mijn gezicht stond.

Mijn grootvader doorbrak de stilte met een stem zo kalm dat het angstaanjagend was. « Mark… Vivian… Ik wil je iets vragen. » Zijn ogen verlieten ze nooit. « Waar is het geld dat ik naar mijn kleindochter heb gestuurd precies naartoe gegaan? »

Mark slikte. Vivian knipperde snel, haar lippen op elkaar gedrukt alsof ze op zoek was naar een verhaal. De lucht in de kamer voelde dik en zwaar.

Ik trok mijn pasgeborene iets dichter tegen me aan, mijn handen trilden oncontroleerbaar.