Er viel een volkomen stilte toen de commandant opstond in de rechtszaal. Haar uniform was smetteloos, maar ontdaan van alle onderscheidingen. Vijf dagen lang had een methodische generaal systematisch haar reputatie aangevallen, door geheimgehouden documenten en gecensureerde stukken te tonen om haar af te schilderen als roekeloos, gevaarlijk en onhandelbaar. Ze had vrijwel niets gezegd. Haar stilzwijgen was opgevat als een teken van zwakte.

Vervolgens gaf de rechter hem het woord.

Ze sprak slechts een paar woorden. De tijd leek stil te staan. Agenten wisselden ongelovige blikken uit. Iemand fluisterde: « Is zij het echt? » Door haar roepnaam uit te spreken – Widowmaker – had ze zojuist een legende nieuw leven ingeblazen die velen allang dood waanden.

Enkele jaren eerder, in een crisisruimte van het Pentagon, verlicht door de blauwachtige gloed van tactische schermen, was de sfeer al even gespannen geweest. Drieënveertig diplomaten werden gegijzeld, een complex was omsingeld en levens hingen aan een zijden draadje, in afwachting van een beslissing. Luitenant-generaal Warren Blackstone pleitte voor een frontale aanval, waarbij hij « aanvaardbare » verliezen accepteerde.

Vanuit de schaduwen klonk een kalme stem: « Er zit een blinde vlek in hun bewakingssysteem. Ik kan het schot lossen vanaf 2100 meter. »

Blackstone draaide zich woedend om, maar een ervaren admiraal onderbrak hem: « Ik vertrouw op haar oordeel. We kiezen voor die optie. » De officier verdween onmiddellijk in de schaduwen. Haar gezicht werd nooit meer duidelijk gezien.

Vijf jaar later liep diezelfde vrouw – commandant Astria Merik – door de gang van een militair tribunaal. Haar naam werd gefluisterd: ze werd beschuldigd van insubordinatie, gevaarlijk wangedrag en het niet respecteren van de hiërarchie. In de beklaagdenbank stond generaal Blackstone, zijn onderscheidingen glimmend en zijn zelfvertrouwen onverminderd.

De aanklachten stapelden zich op. Getuigenverklaring na getuigenis, gedeeltelijk gecensureerde documenten, psychologische evaluaties die uit hun context waren gehaald: alles werd gebruikt om het beeld te schetsen van een briljante maar onhandelbare officier. Haar advocaat probeerde bezwaar te maken, maar de weigeringen bleven komen, gesteund door de veiligheidsmachtiging waarover de aanklager beschikte.

De ongebruikelijke aanwezigheid van hoge officieren in de zaal was intrigerend. Sommigen wisten het. Anderen begonnen zich dingen te herinneren.