« Ik ben uit wanhoop met je getrouwd, » vervolgde ze, « maar vanavond heb ik gezien wie je bent. En ik kies je deze keer vrijwillig. »
Armando’s ogen werden zachter, zachter dan ze ooit had gezien.
« Sta mij dan toe, » fluisterde hij, « om de rest van mijn leven die keuze te verdienen. »
Ella pakte zijn hand.
« Voor het eerst », zei ze, « voel ik me alsof ik met een man getrouwd ben, en niet als een transactie. »
En terwijl de zon opkwam boven de ramen van het ziekenhuis, begon hun nieuwe begin eindelijk. Dat begin was niet gebaseerd op wanhoop, maar op wederzijdse waarheid.
