« Ze heeft helemaal niets tegen me gezegd, » onderbrak Holt vastberaden. « Ze is zelfs twee keer van me weggelopen omdat ze systematisch geleerd had dat mensen zoals zij geen recht hebben om in zulke kamers te spreken. »
Hij drukte op een knop. Een reeks e-mails verscheen op het scherm. De tijdstempels waren duidelijk zichtbaar.
Op 14 september presenteert Felicia haar eerste model aan Karen Holloway voor evaluatie door het korps.
Op 29 september werd het model bijgewerkt met gedetailleerde algoritmen en implementatiekaders.
18 oktober, definitieve en uitgebreide versie.
Nog een klik.
20 oktober. Karen Holloway presenteert een identiek model voor het senior management en noemt haar naam als hoofdauteur.
Karens stem bleef kalm en geoefend.
« Mevrouw Carter was mijn werknemer. Haar werk werd begeleid door mijn afdeling. Het is volledig standaardprocedure. »
« Kerstavond, » onderbrak Holt opnieuw. « Felicia wordt op dezelfde dag ontslagen wegens vermeende overtredingen van procedures. U maakt dit model definitief voor onze partnerschapsanalyse. Een uiterst handige date ».
Hij draaide zich om naar de CEO van Northwell.
« Ik heb de afgelopen twee weken nauwgezet de brondocumentatie bekeken, de originele metadatabestanden die zijn aangemaakt, de volledige e-mailketens met ongewijzigde tijdstempels, en de beelden van de bewakingscamera’s. »
Er verscheen een andere dia – een gesplitst scherm waarop het werk van Karen en de originele e-mails van Felicia werden getoond.
« Elk algoritme, elke prestatieberekening, elke innovatie in dit model komt van haar. Dit zijn geen aanpassingen, het zijn geen verbeteringen, maar directe, ongewijzigde kopieën. »
« Dit is volkomen belachelijk, » begon Karen, en haar zelfbeheersing verzwakte uiteindelijk iets.
« Echt? » Holt sprak de hele raad toe. « Omdat ik ook acht andere voormalige medewerkers ontdekte die deze afdeling verlieten onder verbazingwekkend vergelijkbare omstandigheden. Acht mensen wier werk systematisch is opgenomen in projecten die ondertekend zijn onder de naam Karen Holloway. Acht carrières opzettelijk vernietigd. En ik vond één persoon die alles tot in de puntjes heeft vastgelegd. »
Meneer Henry Collins kwam stilletjes binnen, met zijn gescheurde notitieboekje in zijn hand. Hij ging niet zitten. Hij stond naast Felicia, een stille aanwezigheid die duidelijk maakte: « Ik zie je. Ik heb je altijd gezien. Ik ben nooit gestopt met je te zien. »
Holts stem werd zachter, maar behield zijn kracht.
« Een duurzaam systeem kan niet worden gebouwd op het zwijgen van eerlijke mensen. En mensen die zwijgen zijn niet zwak of passief. Ze zwijgen omdat ze geloven dat iemand eindelijk zal doen wat juist is. »
Hij keek Karen recht aan.
« Ze geloven dat het systeem eerlijk zal werken, dat waarheid belangrijker is dan politiek, dat als ze zich gewoon aan de regels houden, ze beschermd zullen worden. Hoeveel mensen moeten er alles verliezen voordat we toegeven dat het systeem fundamenteel kapot is? »
Er viel een zware stilte in de kamer. CEO Northwell sprak eindelijk, en er klonk nauwelijks ingehouden woede in zijn stem.
« Mevrouw Holloway, u bent met onmiddellijke ingang geschorst, in afwachting van de afronding van het onderzoek. De beveiliging zal je uit het gebouw halen. »
Karen stond alsof ze verlamd was, haar zorgvuldig opgebouwde wereld stortte in slow motion om haar heen in. Ze keek één keer naar Felicia, ze keek echt naar haar, misschien voor het eerst, en misschien zag ze eindelijk wat iedereen altijd over het hoofd had gezien. Geen zwakte, maar buitengewone veerkracht, geen stilte, maar kracht die geen volume nodig had om echt te zijn.
Daarna vertrok ze, begeleid door de beveiliging, en iedereen in de kamer slaakte een zucht van verlichting.
