Aan mijn bureau opende ik mijn laptop en logde in op de verschillende accounts.
Automatische elektriciteitsbetaling: geannuleerd.
Internetabonnement: de volgende dag om 8 uur ‘s ochtends opgezegd.
Overdracht van huurbetaling: geannuleerd.
De bankpas van mijn moeder: geblokkeerd vanwege verlies.
Binnen twintig minuten stortte de volledige financiële infrastructuur die dit huis vijf jaar lang overeind had gehouden, in elkaar.
Ik pakte mijn koffers in stilte: mijn kleren, mijn documenten, mijn waardevolle spullen. De rest liet ik achter. Spullen kun je vervangen. Waardigheid niet.
Bij zonsopgang glipte ik er onopvallend vandoor en liet een eenvoudig briefje achter op het aanrecht:
« Veel succes met je zelfstandige leven. »
Ik stapte in mijn eigen auto, verliet de buurt zonder om te kijken en reed richting Buckhead, naar een leven waar zij totaal geen weet van hadden.
Achter me werd het huis al snel in duisternis gehuld. Geen elektriciteit meer. Geen warm water meer. Geen internet meer.
Ze wilden onafhankelijkheid.
Ze zouden hem te pakken krijgen.
