Kendra zakte in haar stoel. Mijn kleinkinderen omringden me. Hun omhelzing verdreef dertien jaar van angst.
In de maanden die volgden, verloor Kendra alles. Ze kwam terug, niet om iets te eisen, maar om haar excuses aan te bieden. Ik luisterde naar haar. Ik hielp haar zonder het verleden uit te wissen. Genezing is noch snel noch gemakkelijk. Grenzen stellen is ook een vorm van liefde.
Ik heb de geschiedenis niet herschreven om haar een plezier te doen. En ik heb het ook niet laten gebeuren. Het beschermen van mijn kleinkinderen was mijn plicht.
Soms overleeft een gezin omdat er maar één persoon is die zich staande houdt. In ons geval was ik die persoon.
