Heb je ooit een klein, hard wit knobbeltje uit je keel opgehoest en gemerkt dat het een ongelooflijk vieze geur heeft? Veel mensen ervaren dit verrassende en onaangename moment, wat vaak leidt tot zorgen over mondgezondheid of slechte adem die gewoon niet weggaan. Het is frustrerend als zoiets je zelfvertrouwen in sociale situaties beïnvloedt of alledaagse gesprekken ongemakkelijk maakt. Maar hier is het goede nieuws: deze kleine « steentjes » komen vaker voor dan je denkt, en er zijn praktische manieren om ze effectief te beheersen. Lees verder om een eenvoudige gewoonte te ontdekken die een groot verschil kan maken – je zult blij zijn dat je naar beneden hebt gescrolld.

Wat zijn deze kleine witte « steentjes » precies?

Deze mysterieuze witte klonten staan algemeen bekend als amandelstenen, of tonsilloliths in medische termen. Ze vormen zich in de spleten (crypten genoemd) van je amandelen, de twee ovaalvormige weefsels achter in je keel die helpen infecties te bestrijden.

Amandelstenen beginnen als zachte resten – stukjes voedsel, dode cellen, slijm en bacteriën – die in die natuurlijke pockets worden gevangen. Na verloop van tijd hardt of verkalkt dit materiaal, waardoor kleine, kiezelachtige formaties worden die variëren van de grootte van een rijstkorrel tot grotere.

Maar dat is niet altijd voor iedereen zo geweest…

Sommige mensen hebben diepere of onregelmatiger amandelcrypten, waardoor het makkelijker is voor puin om zich op te hopen. Onderzoek uit bronnen zoals de Cleveland Clinic geeft aan dat amandelstenen over het algemeen onschadelijk zijn, maar een terugkerende overlast kunnen worden.

Waarom ruiken amandelstenen zo slecht?

De echte boosdoener achter die rotte geur zijn bacteriën. Specifiek gedijen anaërobe bacteriën in de zuurstofarme omgeving binnenin de stenen, waarbij ze vluchtige zwavelverbindingen (VSC’s) produceren terwijl ze het opgesloten puin afbreken.

Deze VSC’s zijn dezelfde gassen die verantwoordelijk zijn voor veel chronische slechte adem. Uit onderzoek blijkt dat amandelstenen het risico op verhoogde VSC’s aanzienlijk kunnen verhogen, wat verklaart waarom de geur vaak wordt omschreven als cheesy, zwavelachtig of ronduit bedorven wanneer de steen loskomt.

Het is niet alleen gênant – het kan zelfs na het poetsen blijven hangen. De waarheid is dat als je aanhoudende slechte adem hebt opgemerkt ondanks goede hygiëne, amandelstenen een verborgen rol kunnen spelen.