Gerechtigheid en de nasleep
In de rechtbank heeft mijn zoon uiteindelijk toegegeven aan de ontwenningsverschijnselen en de aanranding. Het vonnis was duidelijk: schuldig. Hij werd veroordeeld tot gevangenisstraf en moest alle gestolen bedragen aan mij teruggeven. Er werd ook een permanent straatverbod uitgevaardigd.
Het is een onbeschrijfelijke pijn om je eigen kind veroordeeld te zien. Ik voelde geen vreugde, alleen de zekerheid dat ik het juiste had gedaan. Ik heb publiekelijk gesproken om mensen eraan te herinneren dat misbruik van oudere ouders bestaat, zelfs binnen gezinnen waarvan men gelooft dat ze solide zijn.
Sindsdien is mijn leven veranderd. Ik heb een vorm van vrijheid, van waardigheid teruggekregen. Ik versterkte mijn vriendschappen, reisde, begon therapie en hielp anderen die op vergelijkbare wijze werden mishandeld. Ik heb geleerd dat liefde zonder grenzen een vergunning kan worden om te misbruiken.
Wat ik heb geleerd
Deze beproeving heeft me geleerd dat familie niet alles goedpraat. Dat gerechtigheid soms belangrijker kan zijn dan schijnbare vrede. En bovenal, dat het nooit te laat is om jezelf te verdedigen.
Als je financiële of emotionele mishandeling ervaart, zelfs door iemand die dicht bij je staat, weet dan dit: je verdient respect, veiligheid en rechtvaardigheid. Jezelf beschermen is geen verraad. Het gaat om respect voor jezelf.
