We stonden verstijfd van verbazing. De eerste vraag die bij me opkwam was: hoe in vredesnaam was dat daar terechtgekomen? Misschien was het in de fabriek gebeurd tijdens het vullen van de ijshoorntjes? Of, erger nog, misschien was het er later ingekomen en in het dessert bevroren?
We waren misselijk en geschokt. Mijn dochter kon niet eens meer naar de kegel kijken, haar handen trilden. Ik heb snel foto’s gemaakt en een klacht ingediend bij het bedrijf.
Nu word ik al ongerust bij de gedachte aan ijs. Je weet immers nooit wat er schuilgaat onder die perfecte, glanzende laag chocolade.
