De volgende weken waren een wervelwind van DNA-testen, advocaten en procedures. De Thornwood Foundations deden mee aan de wedstrijd. Het bewijs heeft gesproken.
Drie onafhankelijke laboratoria hebben de genetische link bevestigd. De verzegelde adoptiegegevens zijn getraceerd. Het rechtssysteem heeft besloten.
Ik heb 9,4 miljard dollar geërfd.
Op de dag dat de beslissing werd genomen, verscheen er een bericht op mijn telefoon. Simone. Ze feliciteerde me en bood aan om te « praten ».
Ik voelde niets. Ik heb zijn nummer geblokkeerd.
Toen handelde ik.
Victor Hullbrook was onderwerp van federale onderzoeken nadat mijn teams bewijs van onregelmatigheden hadden overhandigd. Zijn bedrijf stortte in. Simone verliet hem kort daarna.
Ik heb nooit meer contact opgenomen.
Geld heeft mijn middelen veranderd, niet mijn waarden.
Ik heb vier miljard dollar gedoneerd aan de familiestichting. Ik heb onderwijs, gezondheid, de strijd tegen armoede gefinancierd. Ik gaf mijn moeder een rustig huis bij Valley Forge.
Ik financierde een nieuw verpleegkundig opleidingscentrum in het ziekenhuis waar ik de vloeren schoonmaakte. Het is nu vernoemd naar Dorothy Webb.
Toen mijn moeder hem zag, huilde ze in mijn armen.
Ik vergeet nooit waar ik vandaan kom.
De nacht dat ik op dat ziekenhuisbed zat, bedekt met bloed, had ik niets meer over. Maar ik bleef vooruitgaan.
Het was niet DNA dat mij heeft gered. Het gaat niet om het geld.
Het is de weigering om op te geven.
Mijn naam is Nolan Thornwood Webb. Ik maakte toiletten schoon om te overleven, en ik erfde miljarden. Beide realiteiten maken deel uit van mij.
En als dit verhaal iets bewijst, is het dat je laagste moment nooit je laatste is.
