Helen stond de kus toe, maar haar schouders bleven stijf.
Terwijl Logan de rolstoel naar de deur duwde, draaide Helen haar hoofd net genoeg zodat haar woorden hem bereikten.
« Logan, » mompelde ze, « we moeten praten. Ik kan niet langer stil blijven. »
Een rilling gleed over zijn rug. In de SUV, terwijl de chauffeur hen door het verkeer in Dallas leidde, hing er een zware stilte tussen hen. De airconditioner zoemde, maar Logan voelde zich warm, bijna gevangen.
« Wat is er, mam? » vroeg hij uiteindelijk, terwijl hij toekeek hoe gebouwen langs het raam schoven. « Gaat het over je testresultaten? Gaat het erger? »
Ze haalde diep adem die ouder klonk dan haar jaren. « Nee, kind. Het is deze keer niet mijn lichaam. Het is je hart. »
Hij lachte zachtjes, gespannen. « Ik ben een volwassen man. Ik denk dat ik mijn eigen hart wel kan beheersen. »
« Je bent een genie met je gezelschap, » antwoordde ze, haar blik strak op hem gericht. « Je ziet patronen in data die niemand anders ziet. Maar met vrouwen? » Ze schudde haar hoofd. « Je bent vriendelijk. En soms maakt vriendelijk zijn je blind. »
« Sienna maakt me gelukkig, » zei hij, defensiever dan hij bedoelde.
« Maakt ze je echt gelukkig? » vroeg Helen zacht. « Of gewoon minder alleen in dit grote, echoënde huis? »
De woorden kwamen op een manier aan die hij niet wilde toegeven.
« Ze heeft mijn geld niet nodig, mam. Ze heeft haar eigen carrière. Ze had succes voordat ik kwam opdagen. »
« Het gaat niet altijd om het geld, » antwoordde Helen. « Het gaat om macht. Over wat iemand denkt te verdienen. »
Ze kneep in zijn hand, haar vingers trilden een beetje. « Er zit iets in haar ogen als ze denkt dat niemand kijkt. Een kilte. Gisteren vertelde Maria me iets. »
« Maria? » Logan fronste. « Wat heeft de huishoudster hiermee te maken? »
« Maria hoorde Sienna in de achtertuin, » zei Helen zacht. « Aan de telefoon. Ze gebruikte de woorden ‘het obstakel wegnemen’ na de bruiloft. »
Logans maag trok samen. « Ze had het waarschijnlijk over een werkprobleem. Een project, een contract, ik weet het niet. Je laat je geest… »
