Naomi gaf me een langzame glimlach, één mondhoek hoger dan de andere. « Genade, » zei ze, alsof ze een onbeduidend persoon wilde begroeten, maar haar ogen fonkelden van hoop. Ze was ervan overtuigd dat ze al gewonnen had. Meneer Dalton kwam als laatste binnen, met een dikke rug. Hij bewoog zich met de bedachtzame kalmte van iemand die de ernst begreep van wat hij ging onthullen.
Toen hij het uiteinde van de tafel bereikte, legde hij zijn hand op de rugleuning en keek ons één voor één aan. Voordat hij begon, zei hij: « Ik wil duidelijk maken dat James Ellington zeer duidelijke instructies heeft achtergelaten over hoe deze lezing zal worden uitgevoerd. Hij had mogelijke complicaties voorzien. Alles wat ik ga delen is voorbereid met volledige kennis van omstandigheden die sommigen van jullie kunnen verrassen. »
Naomi liet aarzelend een grijns horen. Dalton opende het dossier en begon het testament te lezen. « Ik, James Robert Ellington, verklaar dit tot mijn laatste testament. Ik laat 70% van mijn bezittingen, inclusief het familiehuis, beleggingsrekeningen en bezittingen, na aan mijn dochter, Grace Ellington. Er viel een doodse stilte over de kamer. Naomi sprong overeind.
« Het is niet zijn dochter! » riep ze. « We hebben DNA-bewijs. Het heeft geen juridische connectie. Dalton stak zijn hand op. « Ga zitten, ik smeek je. Er is meer. Met tegenzin gehoorzaamde ze, haar kaak zo strak dat ik dacht dat ze een tand zou breken. Dalton bleef lezen. « Ik weet al sinds Grace twee jaar oud was dat ze niet mijn biologische dochter is. »
Ik heb ervoor gekozen hem op te voeden ondanks alles. Ik kies ervoor mijn erfenis aan haar na te laten omdat zij alleen zich waardig heeft bewezen. Deze beslissing behoeft geen verdere rechtvaardiging. Naomi’s huid werd een lijkgrijs grijs. Mama sloot haar ogen, pijn spande haar gezicht aan. Maar Dalton was nog niet klaar. Acht maanden voor zijn dood was M.
Ellington huurde een privédetective in om pogingen om zijn nalatenschap te manipuleren of te beïnvloeden te documenteren. De rechercheur verzamelde aanzienlijk bewijs. Hij legde een stapel documenten op tafel: betalingen, opnames, facturen en notulen van vergaderingen waarin Naomi Ellingtons pogingen lieten zien om haar vader onder druk te zetten om zijn testament te wijzigen, inclusief ongeoorloofde opnames ter waarde van $50.000 tijdens zijn ziekte.
Naomi’s advocaat verstijfde. We werden niet geïnformeerd dat Dalton hem had onderbroken. Je was daartoe niet verplicht. Daarnaast documenteerde het onderzoek consultaties met drie erfadvocaten, gesprekken over aanstaande wijzigingen in de familie-erfenis en de aankoop van een DNA-test die naar Naomi’s adres werd gestuurd, verpakt als cadeau. Naomi’s ogen werden groot.
« Het is belachelijk, » zegt ze met trillende stem. « Het was een grap. » Dalton deponeerde het laatste document, een handgeschreven briefje in het kenmerkende handschrift van mijn vader. Meneer Ellington vroeg me het hardop voor te lezen. Hij vouwde de pagina open. « Naomi, ik weet wat je van plan bent. Ik zag je proberen je moeder te manipuleren. »
Ik hoopte dat je een andere keuze zou maken. Deze gevolgen zijn van jou zelf. Een geluid ontsnapte uit Naomi’s keel. Een mengeling van hijgen en gekreun. Haar advocaat boog zich naar haar toe. « Twijfel daar niet aan, » fluisterde hij met een harde stem. « Er is een non-contest clausule. Je zult alles verliezen. Maar Naomi was buiten zichzelf. « Het is een bedrog! » spuugde ze. « Grace heeft hem gemanipuleerd. »
Ze heeft een stervende man voor de gek gehouden. Sarah stond op. Zijn stem was kalm maar zeker. Het testament erkent expliciet Grace’s afkomst en beschrijft de redenen van meneer Ellington. Elke bezwaar zou zinloos zijn en de onaanvechtbaarheidsclausule activeren, wat zou resulteren in de terugbetaling van openstaande leningen ter waarde van ongeveer £200.000. Naomi’s gezicht spande zich aan. Het is geen lening.
