De raad van bestuur komt bij zonsopgang bijeen. Ik kwam de kamer binnen als wie ik altijd was geweest: de meerderheidsaandeelhouder, de architect, de oprichter.
Henry trad officieel af. Een openbare verklaring corrigeerde de geschiedenis: mijn innovaties, mijn financiering, mijn leiderschap.
Het bedrijf veranderde binnen een paar uur. De ingenieurs vonden een leiderschap dat hun werk begreep. Mijn briljantste samenwerkingspartner werd technisch directeur. Uitmuntendheid verving de enscenering.
Negen maanden later woonde ik in een eenvoudig huis in Cambridge. Ik gaf les. Ik bouwde weer, zonder masker.
Henry gaf nu ondernemerschap les aan een community college. Hij betaalde elke maand terug wat hij had genomen.
Het Omega-horloge is nooit geopend. Het blijft een herinnering: het laatste cadeau dat ik gaf voordat ik terugnam wat altijd van mij was.
De beste wraak is nooit vernietiging geweest. Dit is de waarheid, bewezen. En de vrijheid om te bouwen zonder te vervagen.
