Terwijl ik alles fotografeerde, hoorde ik de voordeur opengaan.
Carolines stem galmde door de gang, gevolgd door die van een man. Ik herkende hem meteen van buurtfluisteringen: Mark Sanders, bekend om oplichterijen en schimmige zaken.
Vanuit de woonkamer droegen hun stemmen de trap op.
« De oude vrouw zou nu thuis moeten zijn, » zei Mark. « We maken het vanavond af. »
« En Ethan ook. Als het op een gasongeluk lijkt, zal niemand erover vragen, » antwoordde Caroline, haar toon zo kil dat ik uitgehold werd.
Instinct nam het over. Op de een of andere manier bewogen mijn benen. Ik klom door een raam op de tweede verdieping en sprong. Pijn schoot door mijn heup toen ik de grond raakte—maar ik leefde.
Met trillende handen belde ik 112 en stuurde alle foto’s die ik had gemaakt op. Sirenes huilden in de verte terwijl ik hinkend terug naar mijn auto liep, biddend dat Ray Ethan nog veilig had.
De politie arriveerde snel. Ze arresteerden Mark ter plekke, maar Caroline vluchtte via de achterdeur.
