Ik haalde mijn Ranger-beoordelingspakket op. Het programma begon vroeg: 0-donker-half drie-manoeuvre, rugzakmars, landnavigatie. Allemaal uitdagend. Allemaal door mij gekozen.
De klap in de boetiek had me kunnen breken. In plaats daarvan markeerde het de dag waarop ik stopte met het financieren van andermans fantasie en mijn eigen toekomst begon te bouwen. Mijn zus verloor haar bruiloft, haar verloofde en haar illusie van een perfect leven, gebouwd op mijn offers. Mijn ouders verloren hun gratis ritje. En ik, ik kreeg iets waardevollers dan al het geld dat ik had uitgegeven. Ik kreeg mijn vrijheid terug. Terwijl ik het paradeterrein overstak, blies een briesje langs de randen van mijn uniform. De zon was warm op mijn schouders. Mijn telefoon bleef stil in mijn zak. Ik liep verder, richting het trainingsveld, het geluid van de cadanssignalen achter me vermengde zich met het constante ritme van mijn eigen voetstappen.
