En ondanks dit alles heb ik het doorgeslikt.
Elke belediging.
Elke vernedering.
Omdat ik van mijn zoon hield.
Ik dacht altijd dat Rafael verscheurd was tussen zijn moeder en vrouw.
Deze sms bewijst echter het tegendeel.
Hij werd niet gevangen gezet.
Hij maakte een keuze.
En die gesneden persoon was ik.
Tranen brandden in mijn ogen—heet en bitter van schaamte.
Ik wilde schreeuwen.
Laat alles vallen.
Huilen tot er niets meer over is.
Maar toen ik in de spiegel keek, stopten de tranen met stromen.
Er groeide iets anders in mij.
Koud.
Scherp.
Constant.
Alsof ijs langzaam in mijn aderen smelt.
De pijn bleef, maar veranderde in kracht.
Ik was niet langer een zwakke vrouw die haar lot betreurde.
Ik was Barbara – een vrouw die een bedrijf vanaf nul opbouwde, die onderhandelde met de moeilijkste klanten en nooit bang was om moeilijke beslissingen te nemen.
En vanavond ga ik de moeilijkste en tegelijkertijd de eenvoudigste beslissing van mijn leven nemen.
Ik was geen slachtoffer meer.
Ik was een investeerder die net had ontdekt dat haar investering tevergeefs was geweest.
